این نگهدارنده ها به صورت سیمی نازک هستند که با چسب ( کامپوزیت ) در سطح داخلی و پشت دندانها چسبانده می شوند. این نگهدارنده ها در حفظ نتایج درمان در مواردی مثل جابجایی های زیاد دندانی، وجود فاصله بین دندانها و یا چرخش شدید آنها قبل از شروع درمان ارتودنسی بسیار کمک کننده هستند.
مزایای نگهدارنده های ثابت در مقایسه با نوع متحرک
۱) حفظ صد درصدی وضعیت دندانها ( تا زمانی که سیم در پشت دندانهای شما باشد و جدا نشده باشد )
۲) عدم نیاز به همکاری بیمار
۳) عدم تداخل با تکلم بیمار
۴) در معرض دید نبودن نگهدارنده
۵) تحمل راحت این نگهدارنده ها توسط اکثریت بیماران طوری که بیمار احساس می کند این سیم جزئی از ساختار دندانها و دهان وی می باشد
معایب
۱) امکان جدا شدن و یا کنده شدن آنها در صورت خوردن
غذاهای سفت که در صورت عدم توجه بیمار ممکن است
دندانهایی که از نگهدارنده جدا شده اند دچار کمی برگشت
شوند.
۲) در اکثر انواع این نگهدارنده ها امکان عبور نخ دندان معمولی از بین دندانهایی که در پشت آنها نگهدارنده چسبانده شده است وجود ندارد ( نیاز به استفاده از عبور دهنده نخ و یا نخ سوپر فلاس ) و نیاز به مراقبت بهداشتی بیشتری دارند.
معمولا توصیه می شود نگهدارنده های ثابت به مدت ۵ تا ۱۰ سال در محل خود باقی بمانند و حتی در صورت تمایل بیمار به حفظ طولانی مدت نتایج درمان می توان از آنها به مدت طولانی و بدون عارضه خاصی استفاده کرد.
امروزه اکثر متخصصین ارتودنسی بصورت متداول از نگهدارنده ثابت در فک پایین و از انواع متحرک در فک بالا( همراه یا بدون نگهدارنده ثابت ) استفاده می نمایند.
در صورت رعایت بهداشت مناسب این نگهدارنده های ثابت به هیچ عنوان باعث پوسیدگی دندان نخواهند شد.
جهت اطلاع از نحوه رعایت بهداشت این نگهدارنده ها اینجا را کلیک نمایید.
