ارتودنسی (sOrthodontic) یکی از رشته های تخصصی دندانپزشکی است. این کلمه مرکب است از دو واژه لاتین  “ارتو “ به معنای” راست و درست “ و “ ادوس “ یا مشتق آن “دنس” به معنای “دندان”.

ارتودنسی یکی از مهمترین رشته های تخصصی دندانپزشکی است. همچنین اولین تخصص معرفی شده در دندانپزشکی می باشد. کار ارتودنسی بیشتر تصحیح مال اکلوژن یا جفت شدن نامناسب دندانهاست. این امر می تواند ناشی از موقعیت نادرست دندانها یا دو فک نسبت به هم باشد یا ممکن است درجاتی از هر دو مشکل در یک فرد وجود داشته باشد. درمانهای ارتودنسی ممکن است تنها بر تصحیح موقعیت دندانها  و یا تغییر الگو و جهت رشد دو فک ( درمانهای ارتوپدیک ) متمرکز باشد.

درمانهای ارتودنسی به دو دسته  درمان با دستگاههای ثابت و متحرک طبقه بندی می شوند.

دستگاههای ثابت دستگاههایی هستند که در طول درمان نیازی به خارج نمودن آنها       

از دهان توسط بیمار وجود ندارد و اجزای اصلی تشکیل دهنده آنها براکت و سیم

می باشد. براکتها که مردم  معمولا از آن به عنوان نگین اشاره می کنند اجزای کوچکی

هستند که توسط چسب خاصی به دندان چسبانده می شوند. در بین مردم از اصطلاح

سیم کشی یا سیم بستن دندان هم برای اشاره به این عمل استفاده می شود.

دستگاههای متحرک انواعی هستند که بیمار می تواند در طول درمان آنها را از دهانش خارج کند. البته گاهی این خارج نمودن ممکن است بنا

بر تجویز متخصص ارتودنسی محدود به زمانهای کوتاهی مانند زمان غذا خوردن یا مسواک زدن باشد. این نوع دستگاهها در بین مردم به

پلاک مشهورند.